Ambitne strategie, szumne zapowiedzi inwestycji w sztuczną inteligencję i cyberbezpieczeństwo mają wynieść Polskę na czoło peletonu państw Trójmorza i nie tylko. Cel szczytny, bez dwóch zdań, bo kto dziś nie stawia na cyfryzację, ten zostaje w blokach startowych globalnego wyścigu.
Czy zastanawialiście się kiedyś, jak głęboko w cyfrowym świecie zakorzenione są echa przeszłości? Okazuje się, że to, jak Unia Europejska, Stany Zjednoczone i Chiny podchodzą dziś do bezpieczeństwa informacji – a więc do ochrony naszych danych i systemów – jest fascynującą opowieścią, w której główne role grają historia i kultura.
Polska, kluczowy sprzymierzeniec Ukrainy i kluczowy węzeł tranzytowy dla zachodniej pomocy, jest coraz częściej celem cyberataków ze strony Rosji i jej sojusznika, Białorusi. Ataki te mają na celu destabilizację narodu, zakłócenie krytycznej infrastruktury i sianie niezgody. Stanowią one znaczącą eskalację wykorzystania cyberwojny jako narzędzia walki państwowej i podkreślają niepewność bezpieczeństwa cyfrowego we współczesnym krajobrazie geopolitycznym.
Dylemat podwójnego zastosowania sztucznej inteligencji dotyczy niemal każdego kraju, który już jest supermocarstwem lub aspiruje do tego miana. Ten artykuł mógłby opisywać każdego dużego międzynarodowego gracza. Dlaczego więc Chiny? Po pierwsze, są one wdzięcznym podmiotem lirycznym, ponieważ ich działania są wyraźnie widoczne i nie ukrywają swoich intencji, udając, że szerzą demokrację lub stoją na straży …